ROMAN MACIEJEWSKI, urodzony 28 lutego 1910 w Berlinie, zmarły 30 kwietnia 1998 w Göteborgu. Kompozytor, pianista i dyrygent.

​

Pierwszych lekcji gry na fortepianie i skrzypcach udzielała mu matka. W latach 1916-1919 uczył się gry na fortepianie w Konserwatorium im. Juliusa Sterna w Berlinie, w klasie S. Goldenweisera. W latach 1924-1931 studiował w Konserwatorium w Poznaniu grę fortepianową u Bohdana Zaleskiego, harmonię i kontrapunkt u Kazimierza Sikorskiego, teorię u Władysława Raczkowskiego, solfeż i kompozycję u Stanisława Wiechowicza. Od 1931 r. kontynuował studia kompozytorskie w Konserwatorium Warszawskim pod kierunkiem Kazimierza Sikorskiego. Został usunięty z uczelni za współorganizację strajku studentów w obronie Karola Szymanowskiego ustępującego ze stanowiska rektora. W 1934 r. studiował kompozycję u Nadii Boulanger w Paryżu.

W okresie poznańskim od 1930 r. kierował Chórem im. Stanisława Moniuszki. Jako pianista prowadził działalność koncertową od 1932 r. – wystąpił wtedy z recitalem m.in. w Instytucie Propagandy Sztuki. Rezultatem tego koncertu były liczne znajomości, wśród nich z ministrem spraw zagranicznych Józefem Beckiem, dzięki poparciu którego Maciejewski odbył tournée koncertowe po Bałkanach, wystąpił m.in. w Sofii i Belgradzie.

W 1933 r. opuścił Polskę, jak się miało później okazać– na zawsze. W 1935 r. został członkiem Stowarzyszenia Młodych Muzyków Polaków w Paryżu. Zasiadał we władzach, pełniąc funkcję sekretarza Zarządu (1935) i wiceprezesa (1936). W Paryżu poznał m.in. Alfreda Casellę, Artura Honeggera, Dariusa Milhauda, Francisa Poulenca, Igora Strawińskiego, zaprzyjaźnił się z Arturem Rubinsteinem.

W 1938 r. Maciejewski wyjechał na tournée koncertowe do Anglii, gdzie poznał Kurta Joosa, niemieckiego choreografa, na którego zamówienie pisał muzykę baletową. Tamże poznał szwedzką tancerkę Elvi Gallen, która została jego żoną. Młodzi małżonkowie wyjechali w 1939 r. do Szwecji, gdzie zaskoczył ich wybuch drugiej wojny światowej. Tam kompozytor spędził lata wojny, dawał koncerty, był aktywny w środowisku szwedzkiej Polonii. Rezultatem jego działalności było m.in. utworzenie Związku Polaków w Szwecji. Poznał tam również Ingmara Bergmana, na którego zamówienie skomponował muzykę do szeregu spektakli teatralnych (są to m.in. Macbeth W. Shakespeare’a, Caligula A. Camus, Divinas palabras Ramóna Maríi del Valle-Inclána).

W latach 1951-1977 przebywał w Stanach Zjednoczonych. W 1977 r. wyjechał do Göteborga, gdzie niespodziewanie pozostał aż do śmierci w 1998 roku. Został pochowany na cmentarzu w Lesznie – mieście, w którym rodzina Maciejewskich osiadła w 1919 r. po powrocie z Berlina. W 1993 r. Stefan Szlachtycz wyreżyserował film dokumentalny pt. Outsider, czyli portret Romana Maciejewskiego. W 1997 r. w Lesznie powstało Leszczyńskie Towarzystwo Muzyczne im. Romana Maciejewskiego.